Ser Izaac Newton

Kolejnym fizykiem o którym chciałbym wspomnieć na moim blogu jest angielski fizyk, matematyk, historyk i astronom. Żył na przełomie XVII i XVIII w. Jest twórca prawa powszechnego ciążenia, a także zasad dynamiki, których sformułował trzy. Jeżeli chodzi o prawo ciążenia to istnieje opowieść o tym że siedząc pod jabłonią spadło mu na głowę jabłko i tak zaczął myśleć na tym zaskakującym zjawiskiem. Pierwsza z zasad odnosi się do ciał pozostających w spoczynku. Brzmi ono następująco : "Jeżeli siły działające na ciało równoważą się to pozostaje ono w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnie prostoliniowym".  Jest to tzw. zasada bezwładności. Kolejna z nich mówi o tym że "Jeżeli na ciało działają siły nie równoważące się to porusza się ono z ruchem jednostajnie zmiennym". Do tego prawa został sformułowany wzór który mówi że przyspieszenie jest wprost proporcjonalne do siły działającej na to działo natomiast odwrotnie proporcjonalne do masy danego ciała ( a=F/m ). Ostatnie prawo jest najbardziej znane pod określeniem "akcja = reakcja". To prawo mówi o tym że "Jeżeli na ciało A działa ciało B to ciało B działa na ciało A z tą samą siła tylko w przeciwnym zwrocie". Jest on także twórca zasady zachowania pędu oraz momentu pędu. Zajmował się mierzeniem prędkości dźwięku w powietrzu. Był pierwszym, który zdał sobie sprawę, że widmo barw obserwowane podczas padania białego światła na pryzmat jest cechą padającego światła, a nie pryzmatu, a także był zwolennikiem teorii atomistycznej oraz skończoności prędkości światła, gdy idee te nie były jeszcze powszechnie akceptowane przez świat nauki. Dla mnie jest to jeden z najbardziej zasłużonych i najważniejszych odkrywców w historii dlatego postaram się opisać część jego życia.

Herb Isaaca Newtona

Urodził się on w Anglii w 1643 r., a zmarł w 1727 r. Już w najmłodszych latach był prymusem w szkole. Poświęcił całe życia nauce nawet zaniedbując miłość do córki lokalnego aptekarza panny Storey, a swoje pierwsze dzieła opublikował w 1667 r. W 1669 został wybrany profesorem matematyki na uniwersytecie w Cambridge. Chociaż Newton należał do największych umysłów swojej epoki, ostatnie dwadzieścia pięć lat swojego życia spędził na gorzkiej dyskusji z Leibnizem, którego oskarżył o plagiat na temat metody różniczkowej.