Georg Simon Ohm

Były niemiecki matematyk i fizyk. Żył w latach 1789 - 1854. przerwał studia i rozpoczął pracę nauczyciela dokonując pierwszych odkryć. Ohm ( czyt. om )przeszedł do historii nauki dzięki okryciu zależności między napięciem elektrycznym, natężeniem prądu przepływającego i oporu, jaki pokonuje on w przewodnikach, zwanej dziś prawem Ohma ( I=U/R ). Brzmi ono następująco : "Natężenie prądu przepływającego przez przewodnik jest wprost proporcjonalna do napięcia przyłożonego na jego końcach". Wprawdzie już Ampere byli bliscy odkrycia tego prawa, lecz nie potrafili go sformułować.Ohm wykazał również, że prąd płynący przez kilka przewodników jednocześnie, rozdziela się proporcjonalnie w zależności od oporu poszczególnych przewodów. Do swoich doświadczeń jako źródło prądu wykorzystał odkryty przez Seebecka termoelement, który składał się z dwóch przewodów - miedzianego i bizmutowego. Miejsca zetknięcia tych przewodów zanurzył jedno we wrzącej wodzie, a drugie w lodzie, dzięki czemu uzyskał trwały i równomierny prąd. Ogniwo to włączył w obwód i badał przepływ prądu przez przewodniki o różnej grubości ( przekroju ) i długości, sprawdzając przy tym różnego rodzaju metale. Podczas tych doświadczeń ustalił co przyczynia się do zmian oporu - określił wartości oporu właściwego dla poszczególnych metali oraz zależność, że opór elektryczny przewodnika jest proporcjonalny do jego długości i odwrotnie proporcjonalny do jego pola przekroju poprzecznego. Ohm stwierdził także, że ogrzane metalowe przewodniki stawiają większy opór prądowi, natomiast w przypadku cieczy przewodzące prąd ogrzanie powoduje zmniejszenie oporu. Obok prac badawczych z dziedziny elektryczności, Ohm zajmował się także zagadnieniami akustyki ( akustyczne prawo Ohma ) i interferencji światła. W 1842 r. nadano mu tytułu członka Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie oraz przyznano medal Londyńskiego Towarzystwa Królewskiego. Na jego cześć jednostce rezystancji ( oporu elektrycznego ) nadano nazwę ohm ( Ω ).